ျပဒါး

တစ္ရက္မွာ မိတ္ေဆြ ႏွစ္ဦး သဲ ကႏာၱရ အတြင္း ခရီးႏွင္လာၾက သည္။ထို.ေနာက္အေၾကာင္းအရာ
တခု အေပၚ၌ စကားလက္ဆုံၾကရင္း အၿငင္းအခုံ ၿဖစ္ရာမွ မိတ္ေဆြတစ္ဦးက သူ.မိတ္ေဆြအား
လက္သီးၿဖင္.ထိုးခ်လိုက္ေလေတာ.သည္။ထိုအခါ အထိုးခံရသူမိတ္ေဆြ က ၿပန္လည္ ထိုးႏွက္ၿခင္း
မၿပဳသလို ၊စကားလည္း တခြန္းမွ မဆိုဘဲ သဲေသာင္ၿပင္ ၌ ဤသို. စာတစ္ေၾကာင္းေကာက္ေရးလိုက္
ေလသည္ ။ ယေန.ငါ ဧ။္ အခ်စ္ဆုံး မိတ္ေဆြသည္ ငါ.မ်က္ႏွာ ကို တခ်က္ထိုးလိုက္ သည္။
ထို.၌ ႏွစ္ေယာက္သား ခရီးဆက္လာရင္း ၿဖင္. တေနရာ အေရာက္ အထိုးခံရသူမိတ္ေဆြသည္
သဲႏြံ ၌ ေၿခ ကြ်ံ သြားရာ နစ္ၿမဳပ္စၿပဳလာသည္။ ထိုအခါ သူဧ။္ မိတ္ေဆြက သဲႏြံမွ ဆြဲယူကယ္တင္
ေပးပါေလေတာ.သည္။အထိုးခံရသူမိတ္ေဆြသည္ သဲႏြံမွ လြတ္ေၿမာက္ လာသည္ ႏွင္.တၿပိဳင္နက္
ေက်ာက္ တုံး အေပၚ၌ ဤ သို.စာထြင္း၍ ေရးေလသည္။
ယေန.ငါဧ။္အခ်စ္ဆုံး မိတ္ေဆြသည္ သဲႏြံအတြင္းမွ ငါ.အသက္ကိုကယ္ေပးခဲ.သည္။
ထို.အခါ ထိုးခဲ.ေသာမိတ္ေဆြ က အထိုးခံရသူမိတ္ေဆြအား ဤ သို.ေမးေလသည္။
ကြ်ႏု္ပ္ အသင္.မ်က္ႏွာ အားလက္သီးၿဖင္.ထိုး ခဲ.စဥ္အခါ က အသင္သည္ သဲေသာင္ၿပင္၌
စာေရး ၿပီး ကြ်ႏု္ပ္အသင္.အသက္ကိုကယ္လိုက္ေသာ အခါ ၌ အသင္သည္ ေက်ာက္တုံး အေပၚ၌
စာေရးေလ သည္ ။အဘယ္ေၾကာင္.နည္း ?
သူ.မိတ္ေဆြက အေၿဖေပးေလသည္။
အကယ္၍ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ သည္ ကြ်ႏု္ပ္တို.အေပၚ၌ ယုတ္ညံ.ေသာစိတ္ထားၿဖင္. မေကာင္းေၿပာဆို ဆက္ဆံ ဒုကၡ ေပးေသာ္ လည္း ကြ်ႏု္ပ္တို.သည္ သဲေသာင္ၿပင္၌ သာေရးသားသင္.
ေပသည္။အသုိ.ဆိုေသာ္ သေဘာထားၾကီးစြာ ၿဖင္.ခြင္.လႊတ္နားလည္ ေပးၿခင္း ဟူေသာ ေလသည္
ထိုစာတန္း အား လြယ္ကူစြာ ေခ်ဖ်က္ ပစ္လိုက္ႏိုင္ေပသည္။
အကယ္၍ တစ္ဦးတစ္ေယာက္သည္ ကြ်ႏု္ပ္တို. အေပၚ၌ ေက်းဇူ.တစ္စုံတစ္ရာ ၿပဳခဲ.ေသာ္
ကြ်ႏု္ပ္တို.သည္ ေလ တိုက္၍ အလြယ္တကူ မပ်ယ္ သြားႏိုင္ေသာ ေက်ာက္တုံးအေပၚ၌ ထိုသူဧ။္
ေကာင္းမႈ အား ေရးသားသင္.ေပသည္။

က်မ္းေတာ္ၿမတ္ကုရ္အာန္၊ ၊وَجَزَاءُ سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِثْلُهَا فَمَنْ عَفَا وَأَصْلَحَ فَأَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ}
အလိုသေဘာမွာ မိမိအေပၚ၌ မေကာင္းၿပဳမူသူအား ၿပန္လည္ မေကာင္းၿပဳမူၿခင္းသည္
မေကာင္းမႈပင္ၿဖစ္သည္။အၾကင္သူသည္ သေဘာထားၾကီးစြာၿဖင္.
ခြင္.လႊတ္သီးခံ ေပးခဲ.ေသာ္ ၊ထိုသူ.အဖို.အလႅာဟ္အရွင္ၿမတ္ထံေတာ္
အပါးမွ ေၿမာက္ၿမားစြားေသာ အက်ဳိးဆုလဒ္ ကိုရရွိေပမည္။ဧကန္စင္စစ္
အရွင္ၿမတ္သည္ အႏိုင္က်င္.သူူတို.အား ႏွစ္ၿမဳိ.ေတာ္မမူ ေခ်။

ၿမတ္တမန္ေတာ္ ဤ သို.မိန္.ဆိုေလသည္။وأحسن إلى من أساء إليك،.

အသင္.အား မေကာင္းၿပဳမူ သူအား အေကာင္းသာၿပဳပါေလာ။

တခါက ရြာတစ္ရြာမွာ အလြန္ငါးဖမ္းေတာ္တယ္. တံငါသည္ၾကီးရွိသတဲ.။
ထိုတံငါသည္ တေန.မွာ ငါးအရွာထြက္တုန္း သူ.ဇနီးသည္ဟာ သူဖမ္းထား
ခဲ.တယ္.ငါးေတြ ကိုခုတ္ထစ္ရင္းနဲ.အိမ္တြင္ က်န္ေနခဲ.တယ္။ငါးတစ္ေကာင္
ရဲ.ဗိုက္ကို ခဲြလိုက္တယ္.အခိုက္ ထိုငါး၀မ္းဗိုက္ထဲကေန အဖိုးအနဂၢထိုက္တန္မည္
ထင္ရေသာပုလဲတစ္လုံးကိုၿမင္ရေလသတဲ.။ထိုအခါ မိန္းမၿဖစ္သူက ေယာက်္ားေရ
ေယာက်္ားေရ ဒို.တေတြေတာ. ၾကီးပြါးၿပီးနဲတူတယ္။ငါးဗိုက္အထဲက ပုလဲတစ္လုံး
ထြက္လာတယ္ ေတာ္ ဟု၀မ္းသာအားရေၿပာၿပေလသတဲ.။
တံငါသည္ ေယာက်္ားကလည္း ေတာ္လိုက္တဲ. ငါ.မိန္းမ ဘယ္မလဲပုလဲ ငါတို.ေတာ.
ငါးအၿပင္ တၿခားစားခ်င္တာေတြ စားလို.ရၿပီးဟုဆိုလ်က္ ၀မ္းသာမဆုံးၿဖစ္ေနၾကသတဲ.။
ထို.ေနာက္ မွာေတာ. တံငါသည္ေယာက်္ားက မိန္းမေရ ငါေတာ.ပုလဲကို အိမ္နားက
ကုန္သည္ကို သြားၿပၿပီး ေစ်းစကားေၿပာၾကည္.မည္ဟုဆိုကာ အိမ္မွထြက္လာသတဲ.။
ကုန္သည္က ပုလဲကိုၿမင္ေတာ. အသင္ဧ။္ပုလဲသည္အဖိုး အနဂၢထိုက္တန္လြန္းလွ
သည္။အကြ်ႏု္ပ္ဧ။္ပိုင္ဆိုင္သမွ် ဆိုင္ အိမ္ ကိုေရာင္းရင္ေတာင္၀ယ္ဖို.ရာမလုံေလာက္ဟု
ဆုိကာ အနီးအနားရွိ ၿမိဳ.မွ ကုန္သည္ ဆီသို. သြားေရာင္း ရန္ လမ္းညႊန္လိုက္ေလသတဲ.။
ထိုၿမဳိ.မွ ကုန္သည္ က ပုလဲကိုၿမင္ေတာ. အလႅာဟ္ အလႅာဟ္ အို ငါ.ညီ အသင္ဧ။္ပုလဲ
ကိုတန္ဖိုး သတ္မွတ္ဖို.ရာ အကြ်ႏု္ပ္ မစြမ္းသာ။ငါ.ညီ အသင္ သည္ၿမိဳ.ေတာ္သို.သြား၍
အၾကီးဆုံးေက်ာက္မ်က္ကုန္သည္ သူေငွးဆီ ၌သြားေရာင္းေခ်ဟု အၾကံၿပဳသတဲ.။
ေနာက္ဆုံးမွာေတာ. တံငါသည္ ဟာ ထိုသူေငွးၾကီး အပါးသုိ.ေရာက္ရွိကာ ပုလဲကို
ၿပေလသတဲ.။သူေငွးၾကီး က ပုလဲ ၿမင္ၿမင္ခ်င္း အလႅာဟ္ဟု အက္ဘရ္ ကြ်ႏု္ပ္ ရွာေနတာ
ဒီပုလဲ မ်ဳိးပါပဲ။ သို.ေသာ္ ကြ်ႏု္ပ္ လည္းတန္းဖုိး ကိုသတ္မွတ္ေပးရန္ မစြမ္းသာ။ငါ.ညီ
အသင္ ဆႏၵရိွပါက နည္းလမ္းတခုေတာ.ရွိပါတယ္။ကြ်ႏ္ုပ္ဧ။္ တသက္တာ စုေဆာင္းထား
ေသာ ဘဏ္တိုက္ရွိတယ္ ။ထိုဘဏ္တိုက္မွ အသင္လိုခ်င္သမွ်ေသာ ရတနာပစၥည္းတို.ကို
အသင္ေၿခာက္နာရီအတြင္း စိတ္ၾကိဳက္သယ္ယူႏုိင္ပါတယ္။ထို.အခါ တံငါသည္ ကဤ သို.
ဆိုသတဲ.။ကြ်ႏု္ပ္ က တံငါသည္ ပါဗ်ာ ။ေၿခာက္နာရီ မ်ားလြန္းပါတယ္။အခ်ိန္မၿဖဳန္းခ်င္ဘူး။
ႏွစ္နာရီဆိုလုံေလာက္ပါတယ္ ဟုေစာဒကတက္သတဲ.။သို.ေသာ္လည္း သူေငွးမင္းက
ေၿခာက္နာရီပဲ သတ္မွတ္ေပးလိုက္မယ္။ဒါမွအသင္စိတ္ၾကိဳက္သယ္ယူဖုိ.အခ်ိန္လုံေလာက္
မွာဟု ဆိုကာ တံငါသည္အား အခန္းက်ယ္ၾကီးတခုသို. ပို.ေဆာင္ေပးလိုက္သတဲ.။အခန္း
က်ယ္ၾကီး ၌ အခန္းသုံးခန္းရွိသတဲ.။တံငါသည္ က ပထမအခန္းသုိ. ၀င္လိုက္တဲ.အခါ
တခန္းလုံးအၿပည္. တဖိတ္ဖိတ္ေတာက္ပေနေသာ အေရာင္အေသြးစုံလင္ ၿပီး အဖို.အနဂၢ
ထိုက္တန္လြန္းလွေသာ ေက်ာက္မ်က္ရတနာ ပစၥည္းမ်ားကို အံၾသမင္သက္စြာ ေတြ.ၿမင္ရ
သတဲ.။ဒုတိယအခန္းသို. ၀င္ၾကည္.ၿပန္ေသာ္ နတ္စည္းစိမ္သမွ် ထင္မွတ္ရေလာက္ေအာင္
အိပ္စက္ အနားယူႏုိင္ေသာ ပရိေဘာအစုံအလင္ အခန္းကိုေတြ.ၿမင္.ရၿပန္သတဲ.။ထို.ေနာက္
တဖန္ ေနာက္ဆုံးတခန္းကို၀င္ၾကည္.ေသာ္ နတ္သုဓၵါ ပမာ အရသာရိွမည္ ထင္ရေသာ
စားေသာက္ဖြယ္ရာ မ်ားကိုၿမင္ေတြ.ရၿပန္တယ္။
ထိုအခါ တံငါသည္ ဤသို.စဥ္းစားေလသတဲ.။ငါက တံငါသည္ ပဲ။ေၿခာက္နာရီဆိုတာမ်ားလြန္းပါ
တယ္။ငါ အစားအေသာက္ စားၿပီမွ လုပ္ရင္လည္း ေနာက္မက်ႏိုင္ပါဘူးေလ။ပိုၿပီးေတာင္ အားၿပည္.
သြားႏုိင္တာပဲ။ ဒီအၾကံမဆုိးပါဘူးဟု သုံးသပ္လ်က္ အစားအေသာက္အခန္းသို.၀င္ကာ အားရပါးရ
သုံးေဆာင္ေလသတဲ.။စားေသာက္ရင္း ၿဖင္.ႏွစ္နာရီခန္.ၾကာေသာ္ တံငါသည္ က ရတနာပစၥည္းမ်ား
သယ္ထုတ္ေတာ.မည္ဟု ေတြးေတာလ်က္ ပထမဆုံးအခန္းသို.ၿပန္ေလ်ာက္လာေလသတဲ.။
လမ္းခုလပ္၌ ဒုတိယအခန္းကိုၿမင္ေသာ္ ဤ သို.အေတြး ေပၚၿပန္သတဲ.။အင္း ငါစားထားတာ ဗိုက္
ၿပည္.ေနၿပီး။ဒီမွာ ခဏလွဲေလ်ာင္းအနားယူ လိုက္ရင္ ငါပိုၿပီးအားအင္ၿပည္.ၿဖဳိးလန္းဆန္းလာမွာ။
ဒါဆို ငါ ပစၥည္းေတြ ဒီထက္ပိုၿပီးအမ်ားၾကီးသယ္ႏုိင္မွာ။ဒီအခြင္.အေရးမ်ဳိးကို ငတုံးေတြပဲလက္လႊတ္
မွာ၊ ငါ ကေတာ.ခဏအနားယူ အားေမြးလိုက္မည္ဟု ေတြးကာ အိပ္စက္ေလအနားယူေလသတဲ.။
အခ်ိန္ေတြ တၿဖည္းၿဖည္း ကုန္ဆုံးၿပီး ေၿခာက္နာရီ ၿပည္.ေသာအခါ သူေငွးမင္းက အခန္းအတြင္းသို.
၀င္လာေသာ္ တံငါသည္ အား အိပ္ေမာက်လ်က္ၿမင္ေတြ.ရသတဲ.။ ထိုအခါ သူေငွးမင္း က ထ ထ
ဟဲ. ငမိုက္သား တံငါေယာက်္ား အသင္.အတြက္ သတ္မွတ္ခ်ိန္ၿပည္.ေလၿပီး။ ဟ ဘာလဲ ဟု
တံငါသည္ ကဆိုေတာ. သူေငွးမင္းက ဟုတ္တယ္ အသင္ အၿပင္ထြက္ေတာ. ။အသင္.အခ်ိန္ၿပည္.
ၿပီး။ထိုအခါ တံငါသည္ က ငိုယိုလ်က္ သူေငွးမင္း အား ေလာက္ငွေသာအခ်ိန္ၿပန္ေပးရန္ေတာင္းပန္
ပါေတာ.တယ္။ထိုအခါ သူေငွးမင္းက အို ငမိုက္သား အသင္ သည္ ေၿခာက္နာရီခန္.ဤဘဏ္ တိုက္
အတြင္းရွိခြင္.ရခဲ.သည္ ။ထိိုအခ်ိန္အတြင္း၌ ေက်ာက္မ်က္ရတနာ တို.ကို အသင္ သယ္ထုတ္ခဲ.ေသာ္
ၿပင္ပ၌ အေကာင္းဆုံးအစားစာ အေကာင္းဆုံး ပရိေဘာဂ တုိ.ၿဖင္.အသင္မေၾကာင္.မၾကေနႏုိင္မည္
ၿဖစ္ေသာ္ လည္း အသင္.အတြက္ တခါတည္းရခဲ.ေသာ အခြင္.အေရးကိုအသင္မိုက္လုံးၾကီးစြာ ၿဖင္.
ၿဖဳန္းတီး ပစ္လိုက္သည္ဟု ဆိုကာ ႏွင္ထုတ္ပါေလေတာ.သည္။
တံငါ သည္ က မလုပ္ နဲ. မလုပ္ပါနဲ. ထြက္မသြားပါရေစနဲ. ေအာ္ဟစ္ငိုယုိေတာင္းပန္ေလေသာ္
သူေငွးမင္း က အသင္ႏွင္.ကြ်ႏု္ပ္ဇာတ္လမ္းၿပီးသြားပါၿပီး ။ သို.ေသာ္လည္း
သံေ၀ဂတရား ကေတာ. ၿပီးဆုံးသြားမည္မဟုတ္ပါ။ အသင္သိပါ သေလာ
ဤပုလဲ သည္ အသင္ဧ။္ အခ်ိန္ ၊သက္တမ္း ၊၀ိဥာဥ္ ဧ။္ဥပမာ
ပင္ၿဖစ္သည္။အသင္သိပါသေလာ အသင္ ၿမင္ေတြ.ရေသာ ဤဘဏ္တိုက္သည္
မတည္ၿမဲေသာေလာက ဧ။္ ဥပမာ ပင္ၿဖစ္သည္။
အသင္သိပါ သေလာ ဤ ေက်ာက္မ်က္ရတနာ ပစၥည္းမ်ားသည္ အသင္
ဧ။္ တိုေတာင္းေသာ တခဏတာ သက္တမ္း၌ အလႅာဟ္အရွင္ၿမတ္ဧ။္
အမိန္.ကိုနာခံၿပီး ေကာင္းမူကုသိုလ္ ၿပဳၿခင္းဧ။္ ဥပမာပင္ၿဖစ္သည္။
အသင္သိပါသေလာ ဤ နတ္စည္းစိမ္းပမာထယ္၀ါေသာ ဤပရိေဘာဂ
အခန္းသည္ ထာ၀ရစံၿမန္းရမည္.သုခဘုံကိုေမ.ေလ်ာ.ေနၿခင္းဧ။္
ဥပမာ ပင္ၿဖစ္သည္။
အသင္ သိပါသေလာ အသင္သုံးေဆာင္ခဲ.ေသာ နတ္သုဓၵါအစားစာ
သည္ ေလာကၾကီးဧ။္ တပ္မက္စိတ္တဏွာရာဂ ဧ။္ဥပမာ ပင္ၿဖစ္
သည္။
အုိ တံငါသည္ ေယာက်္ား အသင္ အိပ္စက္ၿခင္းမွ ႏုိးထပါေတာ.။


قال تعالى: حتى إذا جاء أحدهم الموت قال رب ارجعون
لعلي أعمل صالحا فيما تركت كلا إنها كلمة هو قائلها ومن ورائهم برزخ إلى يوم يبعثون
[المؤمنون
က်မ္းေတာ္ၿမတ္ကုရ္အာန္၊ ၊(ထို ကိုးကြယ္ရာအရွင္ကို ေမ.ေလ်ာ.ၿပီးလမ္းမွားေနၾကသူတို.သည္
ေနာင္တ ရၾကမည္.သူမ်ားမဟုတ္ေပ)ေနာက္ဆုံးတြင္ ၄င္းတို.အနက္
တစ္ဦးတစ္ေယာက္ထံသို. မရဏေသၿခင္းတရားသည္ ဆိုက္ေရာက္လာ
ေလေသာ္ ထိုသူသည္ (ဤသို.)ေလွ်ာက္ထားေလဧ။္။ အို ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိး
တို.အား ဖန္ဆင္းေမြးၿမဴေတာ္မူေသာ အရွင္ၿမတ္ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိး အား
ၿပန္လႊတ္ေတာ္မူပါ။
ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးသည္ မိမိစြန္.ၿပစ္ထားခဲ.ေသာ (ေလာကသို.)ၿပန္သြား၍
ေကာင္းၿမတ္ေသာ အက်င္.သီလ တို.ကို က်င္.မူေဆာက္တည္
အံ.ေသာ္ငွာ၊ အလွ်င္းမၿဖစ္ႏုိင္ၿပီ။ဧကန္စင္စစ္ ဤသည္ကား ထိုသူသည္
(မိမိႏွုတ္ၿဖင္.သာ)ေၿပာဆိုေနေသာ စကားတစ္ခြန္းမွ်ပင္။ ဧကန္စင္စစ္
၄င္းတို.ဧ။္ေရွ.၀ယ္ ၄င္းတို.ရွင္ၿပန္ထၾကရမည္.ေနတိုင္ေအာင္ အကာ
အဆီးတစ္ခု ရွိေနေခ်ၿပီတကား။

إِنَّمَا مَثَلُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا كَمَاء أَنزَلْنَاهُ مِنَ السَّمَاء فَاخْتَلَطَ بِهِ نَبَاتُ الأَرْضِ مِمَّا يَأْكُلُ النَّاسُ وَالأَنْعَامُ حَتَّىَ إِذَا أَخَذَتِ الأَرْضُ زُخْرُفَهَا وَازَّيَّنَتْ وَظَنَّ أَهْلُهَا أَنَّهُمْ قَادِرُونَ عَلَيْهَآ أَتَاهَا أَمْرُنَا لَيْلاً أَوْ نَهَارًا فَجَعَلْنَاهَا حَصِيدًا كَأَن لَّمْ تَغْنَ بِالأَمْسِ كَذَلِكَ نُفَصِّلُ الآيَاتِ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ

က်မ္းေတာ္ၿမတ္ကုရ္အာန္။ ။
ေလာကီဘ၀ဧ။္ ဥပမာသည္ကား အၾကင္ေရ ဧ။္ဥပမာကဲ.သို.ၿဖစ္ေခ်သည္။
ငါအရွင္ၿမတ္သည္ထိုေရကို မိုးေကာင္းကင္မွရြာသြန္းေစေတာ္မူခဲ.သည္။
တဖန္ထိုေရေၾကာင္.ပထ၀ီေၿမမွ လူတို.သည္လည္းေကာင္း၊ေၿခေလးေခ်ာင္း
သတၱ၀ါတို.သည္ လည္းေကာင္း စားသုံးႏုိင္ၾကကုန္ေသာ အပင္ငယ္မ်ား
သည္ေရာယွက္၍ ထြက္လာေလသည္။
ေနာက္ဆုံးတြင္ ပထ၀ီေၿမသည္ မိမိ တန္ဆာပလာ ၿဖင္.လွပတင္.တယ္စြာ
တန္ဆာဆင္ယင္ၿပီးသည္.ေနာက္ ထိုေၿမကိုပိုင္ဆုိင္သူတို.က ၄င္းတို.သည္
ထို(ထြက္ေပၚ ေပါက္ေရာက္သမွ်တို.)ကို(မိမိတို.စိတ္ရွိတိုင္း)သုံးစြဲႏုိင္ၾကၿပီး
ဟုထင္ၿမင္ယူဆ လာၾကသည္။
ထိုအခါ ငါအရွင္ၿမတ္ဧ။္ အမိန္.ေတာ္သည္ ထိုလယ္ယာဥယ်ာဥ္မ်ားသို.
ညဥ္.၌ၿဖစ္ေစ ေန.၌ၿဖစ္ေစေရာက္ရွိလာေသာ္ ထိုလယ္ယာဥယ်ာဥ္ေၿမ
တို.သည္ ရိပ္သိမ္းၿပီးသကဲ.သို.၊ယမန္ေန.ကလုံး၀မရွိသကဲ.သို.ၿဖစ္သြား
ေခ်သည္။ငါအရွင္ၿမတ္သည္ ထိုကဲ.သို.ပင္ သက္ေသလကၡဏာေတာ္
မ်ားကို စဥ္းစား ဆင္ၿခင္ ခ်င္.ခ်ိန္သူတို.အက်ဳိး ငွာအေသးစိတ္ ရွင္းလင္း
ေဖၚၿပေတာ္မူေလသတည္း။

اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِي غَفْلَةٍ مُعْرِضُونَ ﴿1﴾ مَا يَأْتِيهِمْ مِنْ ذِكْرٍ مِنْ رَبِّهِمْ مُحْدَثٍ إِلَّا اسْتَمَعُوهُ وَهُمْ يَلْعَبُونَ ﴿2﴾ لَاهِيَةً قُلُوبُهُمْ ۗ

က်မ္းၿမတ္ကုရ္အာန္။ ။လူသားတို.အား စစ္ေဆးရန္အခ်ိန္ကာလ သည္ ၄င္းတို.ႏွင္.နီးကပ္၍လာခဲ.ေခ်ၿပီး။အမွန္ေသာ္ကား
၄င္းတို.သည္မ်က္ႏွာလႊဲလ်က္ ေပါ.ဆမူဍ္ပင္ ရွိေနၾကေသးဧ။္။ ၄င္းတို.ထံ ၄င္းတို.အားဖန္ဆင္း
ေမြးၿမဴေတာ္မူေသာ အရွင္ၿမတ္ထံေတာ္မွ အသစ္အသစ္ေရာက္လာမည္ၿဖစ္ေသာ မည္သည္.
သတိေပးႏိုးေဆာ္ခ်က္မဆို ေရာက္လတ္ေသာ္ ၄င္းတို.သည္ၿပက္ေခ်ာ္ ေၿပာင္ေလွာင္၍သာ
နားေထာင္ၾကကုန္ဧ။္။ ၄င္းတို.ဧ။္စိတ္ႏွလုံးမ်ာသည္ ယင္းသတိေပးႏိုးေဆာ္ခ်က္ကို ဂရုမမူဘဲရွိၾကဧ။္။


စစ္ေဆးရန္အခ်ိန္ကားနီးကပ္လာေခ်ၿပီး။လူသားတို.သည္ကမာၻပ်က္မည္.ေန.ကိုေမ.ေနၾကေသာ္လည္း
ကမာၻပ်က္မည္.ေန ၊ကိယာမသ္ေန.သည္လူသားတို.အားမေမ.ပါ။