စံျပဳေလာက္သူ
ေဆးရုံတစ္ခုရွိ အခန္းက်ဥ္းေလး တစ္ခုတြင္ လူနာႏွစ္္ဦးရွိေလသည္။ထိုသူႏွစ္ဦး ၏ ေရာဂါေ၀ဒနာမွာ ကြ်မ္းေနျပီး ျဖစ္သျဖင္႔ လက္ေလ်ာ႔ ရေတာ႔ မည္႔ အေျခအေနပင္ ျဖစ္သည္။ေရာဂါသည္ ႏွစ္ဦး အနက္
တစ္ဦး ကိုမူ ဆရာ၀န္ ခြင္႔ျပဳခ်က္ျဖင္႔ ညေနခင္းအခါေရာက္တိုင္း ခုတင္ေပၚတြင္ တစ္နာရီထိုင္ခြင္႔ျပဳထားေလသည္။
က်န္တစ္ဦးမွာမူ အခ်ိန္တိုင္း ခုတင္ေပၚတြင္သာ မလႈပ္မယွက္ လွဲေလ်ာင္း၍ သာ။
ေန.တဓူ၀ ႏွစ္ဦး သား မွာ တစ္ဦးကို တစ္ဦးမျမင္ရပဲ ခုတင္ေပၚတြင္ေက်ာခင္း ၊မ်က္ႏွာက်က္
ကိုေငးေမာ ၾကည္႔ကာ မိသားစု အေၾကာင္း ၊အိမ္ အေၾကာင္း ဘ၀အေၾကာင္းမ်ား ကို အခ်င္းခ်င္းရင္ဖြင္႔၍ သာ
ကုန္ဆုံးေနရသည္။
သို႔ေသာ္လည္း ညေနခင္းအခါ ေရာက္တိုင္း ဆရာ၀န္ညႊန္ၾကားခ်က္ျဖင္႔ ခုတင္ေပၚတြင္
တစ္နာရီထိုင္ခြင္႔ရသူ လူမမာက ျပတင္းေပါက္မွ ၾကည္႔ျပီး ျပင္ပေလာက ၏ ျမင္ကြင္းမ်ားကို မိမိ
မိတ္ေဆြ အား ေျပာျပေပးသည္။သူ႔ မိတ္ေဆြလူမမာ သည္လည္း ဒီအခ်ိန္ကိုပင္ ေန႔စဥ္ေစာင္႔ေမ်ာ္ေနျခင္းသာတည္း။မိမိၾကားရသမွ်ကို စိတ္ကူးတြင္ပုံေဖၚကာ အားတင္း၍ သာ
ေနေနရသည္။
ျပတင္းေပါက္ေဘးမွ ထိုင္ၾကည္.ကာ အားတက္တေရာ ေျပာေနေလျပီး။ ((သူငယ္ခ်င္းေရ အျပင္မွာ
အရမ္း သာယာလိုက္တာ ။ပန္းဥယ်ာဥ္ေလး တစ္ခုရွိတယ္ ။အဲ.ဒီ ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ ေရကန္ေလး တစ္ခုလည္း
ရွိေနတယ္။ ဘဲ၊ငန္း ေတြလည္း ေရကန္ထဲမွာ ကူးခပ္ေနတာ။ကေလးေတြ အမ်ားၾကီးပဲ ၊ ေရကန္ထဲမွာ ရြက္ေလွ လွလွေလးေတြ လႊတ္ျပီး ေဆာ႔ကစားေန ၾကတာ။ဟိုဘက္ နားေလး မွာ လူေတြ ပိုက္ဆံ ေပးျပီး ဘုတ္စီးေနတာ။အမ်ဳိးသမီး ေတြ အမ်ဳိးသား ေတြကလည္း လက္ေမာင္းခေလး ေတြ ခ်ိတ္ျပီး ကန္ေဘာင္
မွာေလ်ာက္ေနလိုက္တာ။ဟိုနား ေလးမွာေတာ႔ လူေတြသစ္ပင္ အရိပ္မွာ အပန္းေျဖေနၾကတာ။ပန္းမ်ဳိးကလည္း
စုံလို. သူငယ္ခ်င္းေရ ၊ စြဲေဆာင္မႈ ရွိလိုက္တဲ.ပန္းေရာင္စုံ ေတြပဲ။ေကာင္းကင္ၾကီး ကလည္း ၾကည္႔သူေတြရဲ႕ ရင္ကိုေအးေစေလာက္ ေအာင္ လွပေနလိုက္တာ။တစ္ဦးက ခ်ီးမြမ္းခန္း ဖြင္.ေနတာ ကို က်န္တစ္ဦးက
မ်က္လုံးခေလး မိွတ္ျပီး ဇိမ္ခံေတြးေတာ ကာ နားေထာင္ေနေလေတာ႔သည္။တစ္ရက္မွာ စစ္ေရးျပအခမ္းအနား
က်င္းပေတာ႔ နားေထာင္ေနသူ ကိုပင္ ျမင္ေနရသေယာင္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းလူမမာ က ဖြဲ႔ႏြဲ႔ေျပာျပခဲ႔သည္။))
ရက္အတန္ၾကာ ေနလာရာမွ တစ္ဦးကို တစ္ဦး သံေယာဇဥ္ပင္ အျမစ္တြယ္ေနျပီးျဖစ္သည္။တစ္မနက္မွာ
သူနာျပဴဆရာမေလးသည္ မိမိ၀တၱရာ မ်ားကိုလုပ္ ေဆာင္ရန္ ေရာက္ရွိလာေတာ႔ ျပတင္းေပါက္
နံေဘးရွိလူမမာ သည္ ညကတည္းက ေသဆုံးေနျပီးျဖစ္သည္ကို ေတြ႕ရေလသည္။ထုံစံအတိုင္း ဖုန္းဆက္
ေျပာကာ အေလာင္းကို အခန္းအတြင္းမွ သယ္ထုတ္ဖုိ႔ စီစီဥ္ရသည္။က်န္ရစ္ခဲ႔ သူ လူမမာ မွာေတာ. အသည္း
ပြင္႔ လုမတတ္ပင္။ေၾကကြဲေနသည္။အရမ္းပင္ ဆို.နင္.ေနသည္။
အခြင္႔ၾကံဳေတာ႔ သူနာျပဳဆရာမထံမွ တစ္ခုေတာင္းဆုိေလသည္။((ကြ်န္ေတာ္႔ ကို ျပတင္းေပါက္နံေဘးက
ခုတင္ ကိုေျပာင္းခြင္႔ျပဳပါ ဆရာမ)) ဟုဆိုေလရာ ဆရာမလည္းေျပာင္းေရႊ႕ေပးေလသည္။ပုံမွန္ညေနခင္း
အခ်ိန္ေရာက္ေတာ႔ သြားေလသူ သူငယ္ခ်င္း၏ စိတ္၀င္စားဖြယ္ စကားမ်ားကို အလြန္အမင္းေအာက္ေမ႔
လာေလရာ ၾကိဳးစားျပီး ထထိုင္ရန္ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။အားယူျပီးထသည္။ေခါင္းကိုၾကိဳးစား ျပီးေမာ႔သည္။
တံေတာင္ဆစ္ကို အားျပဳ၍ ယူရသည္။ျပင္ပေလာက ကိုျမင္ရန္ ျပတင္းေပါက္ဘက္သို. မ်က္ႏွာကိုတျဖည္း
ျဖည္းခ်င္း ၾကိဳးစားျပီး လွည္႔ယူရသည္။မယုံႏိုင္စရာပါပဲ လုံး၀မယုံၾကည္ႏုိင္ခဲ႔ပါ။ျပတင္းေပါက္ အျပင္မွ
ျမင္ေတြ႕ရေသာ ျမင္္ကြင္းသည္ တိတ္ဆိတ္ဆြံ႔အ ေနေသာ အုတ္နံရံ ျဖစ္ေနလိမ္႔မည္ဟု လုံး၀မယုံႏိုင္ခဲ႔ပါ။
သူနာျပဳဆရာမကို လွမ္းေခၚကာ ဤျပတင္းေပါက္သည္ သြားေလသူ မိတ္ေဆြ ညေနခင္းတိုင္း ၾကည္႔ခဲ႔ေသာ
ျပတင္းေပါက္မွ ဟုတ္ပါရဲ႕လားဟု ေမးျမန္းေလရာ ဆရာမက ဒီျပတင္းေပါက္ပါပဲ။
တျခား ျပတင္းေပါက္လည္း မရွိပါဘူးဟု ဆိုကာ အေၾကာင္းအရင္းကိုေမးေလသည္။ထိုအခါ သူလည္း ညေနခင္းတိုင္း သူ႔ မိတ္ေဆြ ေျပာျပခဲ႔သည္ မ်ားကို ျပန္ေျပာင္းေျပာျပေလသည္။
သူနာျပဳဆရာမသည္ အၾကီးအက်ယ္ အံၾသသင္႔သြားေလေတာ႔သည္။ထို.ေနာက္ အျဖစ္မွန္ကိုရွင္းျပပါေတာ႔သည္။(( တကယ္ေတာ႔ ကြယ္လြန္သြားခဲ႔တဲ႔
ရွင္႔ မိတ္ေဆြဟား မ်က္မျမင္ တစ္ေယာက္သာလွ်င္ျဖစ္သည္။ ဒီတိတ္ဆိတ္ေျခာက္ေသြ႕တဲ႔ ၀င္းနံရံအပ တျခားမရွိခဲ႔ပါ။ ရွင္ စိတ္ဓါတ္က်ျပီး ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္မဲ႔ကာ ေသခ်င္စိတ္ျဖစ္ေပၚလာမည္ကို စိုးသျဖင္႔
ေပ်ာ္ရႊင္တက္ၾကြလာေအာင္ သူဖန္တီးေပးခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။))
إذا جعلت الناس سعداء فستتضاعف سعادتك، ولكن إذا وزعت الأسى عليهم فسيزداد حزنك.
အသင္သည္ လူအေပါင္းေပ်ာ္ရႊင္ေလေအာင္ ဖန္တီးေပးသူျဖစ္ေသာ္ အသင္သည္လည္း ပိုမို၍ ေပ်ာ္ရႊင္ရေလသူျဖစ္ရမည္သာ။
အသင္သည္ မိမိ၏၀မ္းနည္းမႈကို လူတို.ႏွင္.မွ်ေ၀သူ ျဖစ္ေသာ္ အသင္၏ပူးေဆြးေသာက သည္ လည္း တိုးပြါးေနမည္သာ။
في القرآن الكريم: "وقولوا للناس حسناً "
က်မ္းေတာ္ျမတ္ကုရ္အာန္ ((လူအေပါင္းတို႔ အား စိတ္ႏွလုံးခ်ဳိသာစြာျဖင္႔ ႏူးညံ႔သိမ္ေမြ႕ေသာ စကားကိုသာ ဆိုပါေလ။))
وعن أبي موسي الأشعري رضي الله عنه قال: قال رسول الله صلى الله عليه وسلم ، “ عودوا المريض، وأطعموا الجائع، وفكوا العاني" ((رواه البخاري)).
ျမတ္တမန္ေတာ္ ဤသို႔ မိန္႔ခဲ႔သည္။((နာမက်န္းျဖစ္ေနေသာ ေလာကီသားဟူသမွ် တို႔အား ေႏြးေႏြးေထြးေထြးအားေပးစကား
သြားေရာက္ ၾကည္.ရႈေျပာၾကားၾကပါေလ))